In het leger

. . . . .

In een Engelse krant van 1851 wordt melding gemaakt van het gebruik van loopfietsen door de Britse troepen
in de oorlog in Nieuw-Zeeland.
Ook in de Frans-Duitse oorlog van 1870 is op bescheiden schaal gebruik gemaakt van de fietsen.
In de Zuidafrikaanse vrijheids oorlogen werden ook fietsen ingezet.(1880-1902)
Engeland was in 1888 dan ook het eerste met het oprichten van een militair wielrijderskorps.
In 1890 beschikte het Britse leger over al over 3000 fietsers.

Al in 1895 werd in het Franse leger een door kapitein G�rard uit St-Quentin ontwikkelde vouwfiets in gebruik genomen.

Het was de Nederlandsche militair tot 1885 verboden om zich in uniform op de fiets te vertonen.
In 1888 bood de ANWB, de minister van Oorlog, zijn diensten aan om met vrijwilligers, ordonans diensten te verrichten. Op hun eigen rijwiel! Na deze geslaagde proef werd in 1894 besloten om met de opleiding van militaire wielrijders te starten. Bij Simplex en Fongers werden fietsen aangekocht.
In 1900 ontwierp Luitenant van Wachtendonk een voor het leger bruikbare vouwfiets.
Het is door Burgers in productie genomen maar nooit officieel ingevoerd.

Rijwielbrancard welke ontworpen is voor een standaard brancard die bij het leger gebruikt werd.

De beide Regimenten Wielrijders werden na de WOII niet meer heropgericht en in 1946 definitief opgeheven.

In de slag om Arnhem landden op 16 sept. 1944 ruim 600 parachutisten
van de Britse 1e luchtlandingsdivisie. Om zich snel en geruisloos te kunnen verplaatsen werd gebruik gemaakt van een vouwfiets, gemaakt door BSA.

De fiets had geen spatborden, verlichting, de pedalen waren stalen pennen.
De zadel was van hout. Dit alles om de kosten zo laag mogelijk te houden.De fiets was voor eenmalig gebruik.

.	.	.	.	.
In een Engelse krant van 1851 wordt melding gemaakt van het gebruik van loopfietsen door de Britse troepen in de oorlog in Nieuw-Zeeland. Ook in de Frans-Duitse oorlog van 1870 is op bescheiden schaal gebruik gemaakt van de fietsen. In de Zuidafrikaanse vrijheids oorlogen werden ook fietsen ingezet.(1880-1902) Engeland was in 1888 dan ook het eerste met het oprichten van een militair wielrijderskorps. In 1890 beschikte het Britse leger over al over 3000 fietsers.
Al in 1895 werd in het Franse leger een door kapitein G�rard uit St-Quentin ontwikkelde vouwfiets in gebruik genomen.
	Het was de Nederlandsche militair tot 1885 verboden om zich in uniform op de fiets te vertonen. In 1888 bood de ANWB, de minister van Oorlog, zijn diensten aan om met vrijwilligers, ordonans diensten te verrichten. Op hun eigen rijwiel! Na deze geslaagde proef werd in 1894 besloten om met de opleiding van militaire wielrijders te starten. Bij Simplex en Fongers werden fietsen aangekocht. In 1900 ontwierp Luitenant van Wachtendonk een voor het leger bruikbare vouwfiets. Het is door Burgers in productie genomen maar nooit officieel ingevoerd.

Rijwielbrancard welke ontworpen is voor een standaard brancard die bij het leger gebruikt werd.
De beide Regimenten Wielrijders werden na de WOII niet meer heropgericht en in 1946 definitief opgeheven.

	In de slag om Arnhem landden op 16 sept. 1944 ruim 600 parachutisten van de Britse 1e luchtlandingsdivisie. Om zich snel en geruisloos te kunnen verplaatsen werd gebruik gemaakt van een vouwfiets, gemaakt door BSA.
		De fiets had geen spatborden, verlichting, de pedalen waren stalen pennen. De zadel was van hout. Dit alles om de kosten zo laag mogelijk te houden.De fiets was voor eenmalig gebruik.